‘Hoe begin je de allereerste blog voor een splinternieuwe website?’ Dat was de vraag die ik mezelf stelde onlangs.
Opeens kwam Nelson Mandela voorbij in mijn gedachten. Mandela is voor mij een van de grote voorbeelden van mensen die tegenslag in het leven een positieve wending heeft gegeven in de rest van zijn lange leven.
Ik ging op zoek naar citaten van hem en vond er de volgende:
‘Passie vind je niet door het klein aan te pakken, door genoegen te nemen met een leven dat minder is dan het leven dat je zou kunnen leiden’.
Niet saai
Zo, die komt wel binnen. De afgelopen jaren van mijn leven waren alles behalve saai te noemen. Er gebeurde veel, heel veel, te veel zou ik bijna willen zeggen. Binnen een periode van vijf jaar stapelden ingrijpende life events tussen nieuw leven, ziekzijn en de dood zich op, mooie maar vaak ook ingrijpende en minder mooie episoden speelden zich af in mijn en ons leven.
Als alles verandert
“Het leven dat ik zou kunnen leiden”…..geen idee. Als het leven een wending neemt die alles verandert, dan leid je zeker niet het leven dat je zou kunnen leiden. Ik heb geen idee hoe het leven dat ik zou kunnen leiden er wel uit zou zien natuurlijk. Niemand heeft dat.
Ik werd door ziekte en het overlijden van mijn partner alleenstaande ouder. Onze zoon was amper 3 jaar oud. Ons gezin veranderde, mijn rol veranderde, ons totale leven veranderde en twee jaar later ook mijn gezondheid. Ik kreeg de diagnose borstkanker. Weer een fundament dat inzakt.
Het leven gaat door
Hoe het fundament weer verstevigen? Mijn leven gaat door gelukkig en wat ben ik dankbaar dat ik leef. Dat ik ooit in mijn leven op een punt zou belanden een website vol hoop en enthousiasme en met liefde voor taal te lanceren had ik nooit kunnen dromen. Neem ik, zoals Mandela het verwoordde ‘genoegen met een leven dat minder is dan het leven dat ik zou kunnen leiden?’. Nu kan ik volmondig zeggen: Nee.
Diepe dalen
De dalen waren de afgelopen jaren soms erg diep, de uitzichten bij vlagen donker, de bergen steil en bijna onbegaanbaar. Veel rust en ruimte, wandelen in de natuur, schrijven en kleuren en hulp in brede zin, gaven me de ingang om te werken aan mijn eigen ‘zijn’, mijn welzijn, mijn gezondheid, mijn gezin, mijn nieuwe leven en aan mijn eigen stippen aan de horizon. Dank ben ik velen verschuldigd.
Nieuwe paden
Tijdens mijn chemotherapie-behandelingen deed ik mee aan een wetenschappelijk onderzoek, waarin ik gevraagd werd elke dag over dankbaarheid te schrijven. Dit heeft mij enorm geholpen en het schrijfzaadje dat er al was gevoed. Dat ik inmiddels een nieuwe passie had gevonden, staat buiten kijf. Schrijven is als voeding voor mijn innerlijk welzijn geworden.
Nieuwe paden kwamen op mijn dwaaltocht door de soms dikke mist tevoorschijn. Voor op mijn andere website www.rustdooryoga.nl ging ik blogs schrijven. ‘Verhalen over wandelen, struinen en dwalen’, zo noemde ik ze. Blogs over het dagelijks leven, bewustwording en mijn weg die ik bewandelde na de diagnose kanker.
Mensen verbinden
Stipjes aan de horizon komt niet alleen voort uit mijn persoonlijke stippen, maar is nog meer ontstaan om mensen met elkaar te verbinden door verhalen.
De verhalen gaan over mensen, mensen die ‘hun eigen stip aan de horizon’ willen uitdragen door het beroep dat ze uitoefenen, die het verschil willen maken vanuit hun innerlijke bevlogenheid en passie, die verhalen voor of over een dierbare op schrift wensen, die een verhaal uit een verleden een plek op papier willen geven voor hun kinderen of een nieuwe generatie, kortom, verhalen die verbinden en echt ergens over gaan.
Korte spreuken
Ook schrijf ik piepkleine verhalen in de vorm van gedichten en quotes en publiceer ze op sociale media.
Vaak zijn de teksten woorden die de wereld kleuren. Ze kunnen troost bieden, een hart onder de riem steken, nieuwe inzichten geven, iemand feliciteren of meer rust in je dag brengen. Ze gaan over wat ons mensen allemaal raakt en zorgen voor verbinding met elkaar of meer verbinding met jezelf.