‘De glans is eraf’.
Na het verlies van een dierbare hoor je mensen dit wel eens zeggen. Ik kan het beamen. Het leven weer glans geven, kan dat wel? Als werkelijk bijna alles verandert na het verlies van je liefste, waar sta je zelf? Het fundament van het leven verzakt nogal. En wat doe je als het fundament wankel is?
overleven
Pffff, als ik terugdenk aan die tijd, dan was ik daar helemaal niet mee bezig. Ik was alleen maar bezig om te overleven in de chaos van rouw. Zelf werd ik vervolgens ziek. BAM! Het heeft wel een tijdje geduurd hoor, voordat de palen van het fundament weer wat stevigheid boden. De bodem was te drassig. Een aantal jaren verder ben ik inmiddels. Het leven staat niet als een huis, maar ik voel het weer; Ik voel dat ik leef in plaats van dat ik overleef. Niet dat het een gevecht is geweest, maar wel een zoektocht.
Niet vanzelf
De nieuwe palen en de glans die komen echt niet vanzelf. Ze vragen veel innerlijke kracht, bezinning, creativiteit en kleur in mijn geval. Meer glans vond en vind ik door veel meer te ‘zijn’ in plaats van te ‘doen’. Veel dat er al was heeft weer glans gekregen. Schrijven is daar een voorbeeld van.
Ik word een gelukkiger mens van schrijven en creëren. Hierdoor help ik mezelf.
Wat ik schrijf en maak vind je op markten en braderieën waar ik de producten aanbiedt. De woorden gaan over aandacht, komen uit het hart en zijn om op te sturen, in te vullen, in te lijsten, in een houder ergens neer te zetten of te laten bezinken. Het papier is er om jouw woorden een plek te geven.
Moge de woorden jou of een ander inspireren, troosten, steunen en de aandacht geven die nodig is om de glans te blijven zien of het leven meer glans te geven.