‘Je moet door. Je hebt geen keuze.’
Heel vaak hoor ik deze woorden.
Ze werden, en soms nog, ook wel eens tegen mij gezegd.
Voor mij hebben de woorden altijd al iets heel ‘unheimisch’, iets onbestemds, maar ik kon lange tijd niet precies de vinger op leggen.
Het antwoord is, zo zeg ik nu, heel simpel.
Het leven stond stil
Persoonlijk is het in mij nooit opgekomen om dit te zeggen, omdat ik niet weet waarom ik door zou ‘moeten’.
Ik WIL helemaal niets liever dan doorgaan, is het niet voor mezelf dan wel voor mijn kind, mijn dierbaren en voor de hele wereld. Mijn leven houdt namelijk niet op na de dood van mijn lief en de diagnose kanker bij mezelf.
Stil stond het wel. Dat is weldegelijk wat anders.
Deze grote veranderingen lieten, zo dacht ik, onze toekomst aan diggelen vallen. Vaak lagen we tussen die diggelen.
Hoe er weer uit op te staan, soms had ik geen idee. Ik was meer aan het overleven dan aan het leven.
Anders stilstaan
De tijd heelt echt niet alle wonden. Al vaker schreef ik dat ik dat ook helemaal niet wil. De wonden getuigen van de verbinding die altijd zal blijven.
Ze zijn wel meer geheeld, doordat een andere draad van mijn leven meer aandacht heeft gekregen.
Ik ging schrijven.
Voor mij betekende dit, dat ik op een andere manier ook stil ben gaan staan en ruimte maakte voor de eigenlijk onbeschrijflijke gevoelens en de ongelofelijke impact die verlies in het dagelijks leven met zich meebrengen. Het zijn er nogal wat.
Het schrijven is voor mij een vorm van creëren, van creativiteit geworden. Het gaf en geeft me, naast zoveel meer, ook plezier in het leven. Het zorgt voor een blij gevoel.
Blij
Dat blije gevoel is voor mij de richtingaanwijzer die me elke dag opnieuw helpt en doet beseffen dat de weg van moeten naar willen, de weg van het hoofd naar het hart is.
En ja, er zijn zeker dingen die in ieder leven dagelijks of af en toe ‘moeten’ gebeuren, dat klopt helemaal. We ontkomen er niet aan.
Hoe vaker je zegt: ‘Ik wil de afwas doen’ en het ook gaat doen, hoe leuker je het misschien wel gaat vinden.
Als je het moet, is de weerstand al voelbaar en wil je er ook geen tijd aan besteden. Zo simpel is het.
Zodra je beseft dat je in het dagelijks leven het woord ‘moeten’ in veel zinnen kunt vervangen door ‘willen’ , zul je er tijd voor maken en het ook anders gaan beleven. Je verlegt de intentie.
Ik zeg dan ook;
‘Ik wil leven! Mijn leven is namelijk veel te leuk.
Daar maak ik graag tijd voor.’